eylül gibi vurulur devrilir hayâllerim
yollarımda boğulur güneşin solgun yüzü
kurumuş çöle döner hasbahçede güllerim
umutlarım budanır yana düşer ellerim
gecenin saçlarında gölgeler örselenir
sende tükenen zaman hafızamda elenir
bir fener ışığında arar oldum gündüzü
ben gündüze hasretim gece bana dilenir
zulmetin en zalimi sensizlikmiş anladım
dağda ardıç ağacı, yalnızlık benim adım
zifiri bir sancıda karaladım son cüzü
gözlerinin ucunda ben hayatı sonladım
vakit gece yarısı saatler tuzaklarda
kimbilir neredesin kaç menzil uzaklarda
görmez oldu gözlerim ne baharı, ne güzü
fersiz bir lamba gibi tüterim sokaklarda
uzaklık perde perde çekilir gözlerime
hasretin hece hece yazılır sözlerime
sen benim dolunayım gönlümün ürkek kızı
sevdanı kement diye dolarım dizlerime
bakışlarım puslanır her yanı sarar feryat
gönlümün yangınında çekilir mi bu hayat
aralansın perdeler yol versin şu gökyüzü
burçlara yükseleyim yüreğinde kat be kat
kaderin yazgısını yaşıyorum an be an
verem oldu duygular çekilmesi çok yaman
içimin ateşinden aydınlanır yeryüzü
bense sisler içinde kaldım böyle körduman
yağlı urganlar getir kurulsun darağacı
at boynuma ilmeği, bitsin artık bu acı
ne yapsam da çaresiz bitmez oldu bu sızı
bir âşık daha ölsün silinsin soyağacı
ben ki mecnun sayıldım, kendimce Padişahtım
nereden bilecektim neymiş nasılmış bahtım
artık şöhret neyime bıraktım kırdım sazı
bir güzelin uğruna yıkıldı pâyitahtım
Kayıt Tarihi : 5.12.2009 08:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ardıç ağacı tek başına yeşermiyor.Şairin ruh hali bunu yazdırmış.
Umutsuz bir aşktan dolayı çekilen acı,sanki dağlara,taşlara seslenmiş ve şiir ben, burada canlıyım diyor.
Kişinin kalbini ancak sevgi yumuşatabilir,Yüce Yaradan bunu bildiği için,sevgilerin en şiddetlisi olan aşkı da zaman zaman kişiye tattırıyor.Gerçekleşmesi mümkün olmayan aşklar sükuta sevdalıdır,gizlice kalbi parçalayan bir arslana döner.
İşte bunlarla imtihan ediliyoruz ve olgunlaşıyoruz,uslanıyoruz.
Muazzam güzellikte bir şiir okudum sevgili kardeşim.tebrik ediyorum,kaleminiz var olsun.Selam ve saygılarımla.
Gür çıkan ses haklı olduğunu sanıyor. Hiçbir itiraza tahammül etmek istemiyor. Her cümleye dudak büküyor. Deryadaki nazarlarını başka yöne çevirmiyor. Mülkün eski sahibi ise, işgal altındaki bir kaleyi andırıyor. Gedikler açılmış her tarafında. Veya avcılardan kaçan hayvan gibi… Kanlar akıyor vücudundan.
Hülasa şiirimiz hayatımız gibi; yaralı.
Ve şiirimiz artık bir saraylı değil.
Değerli Dost, Ahmet Bey Kardeşim siz, şiirin dünyasına girmemiz için, sürekli kalbimizin kapısını açmaya çalışıyorsunuz. Kalbinin kapısını açma niyeti olmayan insanın şiirle ilişkisi olmaz. Şiirin oluştuğu rahme düşen ilk uyarı, ilk öğe, duygudur. Hasılı şiiri hayattan uzak düşünemeyiz..Siz, bu uyarıyla mısralarınızı bize sunuyorsunuz. Sizi kutluyorum...
TÜM YORUMLAR (20)