Örselenen Kadınlık Yüreğim

At sürdüler kelebekler vadisine, yaşam ayaklar altında
Zulüm, cehalet hep hortladı
Yaşadığım bu topraklarda
Bırakın, yazsın kalemler
Binlerce yıldır
Örselenen kadlınlık yüreğimin
Hikâyesini
Yaşamak için çok tanrılı
Frigya, Mezopotamya, Babil'de
Pers'lerin, Keldani'lerin
Diyarında
Hamurabi
Gılgamiş topraklarında
Seyhan, Ceyhan, Aras'ı
Fırat'ı, Dicle'yi
Amed'ı, Dersim'i, Riha'yı
Kucaklayan
Kürt coğrafyasında
Bebeğini karnında
Çocuğunu kucağında
Büyüten
Güneşten saçları sararan
Yağmurda, çamurda
Toprak eşeliyen elleri
Nasır bağlayan
Yüreği kan kızıl
Özgürlük hasretiyle
Tutuşan
Irkçı, dinci, cinsiyetçi, yaşam düşmanı
Ataerkil feodal toplumunda, dışlanan, horlanan kadınım

Bütün yollarım delik deşik, bir sancıya dolanmış
Şimdi tarlada, harmanda
Orak zamanı
Ben
Buğday, arpa, çeltik biçer
İnek, manda, keçi
Sağarım
Ben berivan
Ben ırgat
Ben zembîlfiroşum
Annelerin gözyaşlarıyla
Sulanan
Her mezar taşında
Suskunluğu yırtan
Çağıl, çağıl inleyen
Ayrılık acısıyım
Özgürlük için
Canıyla bedel verenlerin
Bedeninde
Çok kez
Avuç, avuç
Sevda okşadım
Dünyanın her yerinde
Dilinden en güzel türküler
Yüreğinden umut
Ağıtlarından acı dökülen
Gülşü devrim kokan
Her kadınım
Ben
Iğdır'ın
Yol geçmez, kuş uçmaz
Bir köyünde
Kardeşine
Ömrünü berdel eden
Her mevsim
Çile, gam, acı çeken
Her seher yelinde
Bedeni
Sırıl sıklam çağlayan ter içinde
İnlemeleri
Sessiz zamana asılı
O kadın
Benim
Şimdi
Göğsümü gere, gere
Tükürüyorum
Tüm soysuzların, yobazların, namusuzların
Kadınları ezen, savaşları alkışlayaların yüzüne, yüzüne

Ağrı Dağı'n eteğinde, Erzincan'ın, Çokurova'nın bağlarında
Beşikler salayıp, hölükler bağladım
Kürt
Türk
Laz
Arap
Ne fark eder
Ben anneyim
Ben
O
Kadınım
Çiçeği burnunda çok evltlar
Toparağ veren
Yine haykıran o kadınım
Haydutlara, eşkiyalara, hükümdarlara
Gerçekleri anlatamadım
Binlerce yıl
Dört mevsim hep ağladım
Ortada Doğu'da
Kadın olmak zor
Ama Kürt kadın olmak
Dahada zor
Çünkü bir yanına güne şafak çalarken
Bir yanı büyüttüğü çiçekler gibi bedeni hep ayaklar altında

Hamur yoğurduğuma bakmayın öyle! Çok kez şafak ördüm
Uykusuz, yorgun
Geclerimde
Gecelerin karnına
Çok yıldızlar ektim
Ben
Anadolu'da
Kadınım
Kendi ışığımda
Çok çocuk doğurdum
Her birini birer güneş yaptm
Ben
Kadınım
Zaferim
Destanlaşan
Çağdaş güneşim
Her kadının bedeninde
Aynı yürek, aynı can, aynı tırnağım
Binlerce yıl hep kavgasını yürüten, özgürlük yazan kadın

Mehmet Çobanoğlu
13.06.2021
İstanbul