Orospu Mayıs Şiiri - Şevket Karakış

Ve sonra
üç kişiydiler onlar
kabına sığmayan üç deli yürek
kırsalı hüzne boğan üç nazlı çiçek
ölüme korku salan üç keskin bıçak..
adı Yusuf
soyu ASLAN`dı biri
dost hasretine gizli sancısını
kan rengi buza düşürdü
vurulup düştüğü yerde
üşüdü alın teri

El değmemiş yüreğiyle
sevginin
en yüksek değeriydi Hüseyin
bilgeydi
baş eğmedi zalime
ölüme giderken İNAN
kafa tuttu ölüme

ve biri
gülün gülüşüyle gülen
aydınlık geleceğe vurgun
gercek bir sevdalı
nice dağ görmüş
nice DENİZ GEZMİŞ`ti.

ve sonra
üçü bir oldu
'bir vücut,bir yumruk ve bir baş'
'karşıyaka ya gecemediler
soğuk suyundan içemediler'
ama
düşmedi yüreklerine
yarım bırakılmışlığın ağır boşluğu.
72 yılının 6 mayıs`ında
ipe düştü umutları...

götüne kına yaktı
cellat ali elverdi
öte de Taylan ÖZGÜR
yollara halı serdi

Ateş yaktığı yerde titredi (yiğ) it nihat
dedi: şimdilik tamam,sonrası mevla kerim
olan oldu sonunda, olmadı mevla kerim
mıhlandı soysuz kalbi,eridi erim erim.

Urgana gönül koydu
dalı kırık serceler
üç namenin ardından
kanlar sel oldu taştı
Mayıs`tan sonra Mayıs
daha orospulaştı.

orospu Mayıs.