Gözüm alabildiğince toprak ıssızlığında uyuyor huzur.
Gökyüzüne nispet, mavi açmış dikenler. Güneş sıcak mı sıcak.
Bakışlarımı öpüyor biçilmiş buğday sarılığı.
Sakinliğinde içilen kahve kokusuna uçuşuyor arılar.
Yaşam sevinci geliyor boşluğun sessizliğinden.
Geride bıraktığım terane sökülüyor içimden.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta