Bak!
Herkes nasıl yaşayamıyor hayatını.
Yağmur sonuydu...
Anımsayamamayı tercih ederdim.
Yavaş ve derin nefes veriyordu sanki
Şehrin üst yarısı.
Çocukluğumun kapılarından geçemiyordum,
Gördüm ki.
Dardı.
Çocuğum,aldanabilirim.
Saçakların altına saklanmaya çalışan
Serçelerden farksızım şimdi,ya da
Masanın altına giren küçük bir kızdan...
Avunur muyum kimbilir,
Ya da avutabilir mi gerçekte sözcükler?
Ve zamanın çözemediği ikinci yalan!
Ah! ...
Her kalıntı azalır biraz
Günün ortalarına doğru.
Ay büyür,büyür,büyür...
Kalıntıların arasından çıkamazsın.
(İstanbul)
Işıl BaşkalemKayıt Tarihi : 25.1.2012 22:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ama
Yavaş ve derin nefes veriyordu sanki
Şehrin üst yarısı.
bu dizeler ise
başlıbaşına şiir
tebrik ederim
TÜM YORUMLAR (5)