Ormanda dalları kırık çelimsiz ağaçlar vardı
Hayata tutunacak dallarını teker teker söküyorlardı insanlar
Düşünmüyorlardı sonlarını
Baltalıyorlardı ormanları dazlak bırakana dek
Bilmiyorlardı faydalarını
Çünkü düşünmüyorlardı
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta