Ormanların Adem Babası Şiiri - Ahmet Sabur

Ormanların adem babası,
Şöyle diyordu yazıtında:
Tek köktüm şu toprakta.
Tohumlarım döküldü,
Bitti burad.
Derken coğaldık,
Ovada, kırda, bayırda.
Her yerde, dört bir yanda.
Yer, yer sarıldık dallarımızla.
Yer,yer ayrıldık.
Aramıza derin vadiler,
Okyanuslar girdi uzaklaştık.
Kimimiz yakın oldu,
Kimimiz uzak kaldı,
Suya,güneşe.
Bereketide aynı değildi,
Toprağın her yerde.
İşte bu sebeple;
Yapraklarımız çeşitlendi,
Gövdemiz farklılaştı.
Bin bir isim verdiler bize,
Fitne soktular içimize.
Vasiyetim şudur size;
Söylenenler söylensin,
Verselerde bin bir isim,
Sakınha aldanmayın,
Farkllı olduğunuzu sanmayın.
Yoksa yakanızda olur,
Her iki elim demiş.
Ormanların Adem babası.