Ormanlar Yanıyor Şiiri - Nevzat Dağlı

Orman düşmanları kundakçı oldu,
Ülkenin yemyeşil varı yanıyor.
Sahil boylarına piroman doldu,
Rantların ayarlı yeri yanıyor.

Her yerde yangın var bu nasıl işler?
Biri söndürülse öbürü başlar.
Kaplumbağa, kirpi, tutuştu kuşlar,
Çiçekte bal yapan arı yanıyor.

Yanıyor meyvenin olgunu, hamı,
Başına yıkıldı hayvanın damı.
Meşesi, gürgeni, sediri, çamı,
Ahlatı, inciri, narı yanıyor.

Madense, konutsa yangın nedeni,
Hangi gelir verir yanıp gideni?
Bulmalı yurduma kasıt edeni,
Halkın ortak malı, kârı yanıyor.

Çıkar düşkünleri bilmez amanı,
Yakmaya, yıkmaya kollar zamanı.
Olmaz ki zalimin dini imanı,
Doğanın Tanrısal nuru yanıyor.

Yandı güzel dağın canlı takısı,
Saldırı altında yeşil dokusu.
Ormanı sarıyor ölüm kokusu,
Hayvanlarda tüyler, deri yanıyor.

Uçak, helikopter, köpükler nerde?
Nasıl düşüyoruz çaresiz derde?
Akıl bir gün buna isyan eder de,
Eğitim yıllardan beri yanıyor.

Beynimiz ateşli, yürek ateşli,
Bayrağı taşıyan direk ateşli.
Hortum, kova, kanca, kürek ateşli,
Söndürülen yerler geri yanıyor.

Kader demesinler, kim buna kanar,
Alçak fırsat bulur bir daha sınar.
Nevzat ulusunun derdine yanar,
Gözleyen gözünün feri yanıyor.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat