Ormanın Kralı Şiiri - Berke Selman

Yıldızlar kimse için kaymaz, bu sevgililerin icadı;
Göktaşı dökerler birbirlerine, gözyaşı ise nadiren.
Onlar çakıl taşı biriktirmedi, güllere para harcadı.
Gölü sığdıran taş gibi zor bulunur kalbini veren.

Büyüdüğüm ormandan şehre düşme sancısı...
Yalnızlık o şehre alışmaktı cebimdeki kozalakla.
Kalbini müteahhite verdin, bendim ormancısı,
Romantikliğiniz griye boyanmış zamanla.

İyice azaldı ormanlarda melevcen,
Şehirlerde çam, dikenli yüreğimde böğürtlen...
Artık ne soluklandığım biri var ne de kinim,
Âlem buysa ormanın kralı benim.