Yüreğin Gümbürtüsü Şiiri - İnci Germenliler

YÜREĞİN GÜMBÜRTÜSÜ

Yeşermekten kararırken ormanın gözleri
Koynunda kaybolan biri
Bilmiyorsa onun ana dilini
Bulamaz öyle kolayca
Ne kendi ayak izini
Ne yolun imini

Birer birer kaybolan izler
Dolanır birbirine olur kördüğüm
Silinir yağmurun selleriyle
Yoklar önüne çıkan her ağacı
Kör misali elleriyle
Yeni bellenmiş topraklarca
Kabarırken yüreği
Duyar dayanılmaz bir acı
Okunmaz kaderin yazısı
Şifresi toprakta saklı
Karışır aklı

İzin vermezken asırlık ağaçlar
Gölgenin yere düşmesine
Dalından düşen sararan her yaprak
Örter geçmişin izini
Uzun sürer ormanın gecesi
Korku katlanarak artar
Katar içine ortamın gizini

Nabzıyla yarışırken
Ormanın gümbürtüsü
Başına vurur hasretin gürültüsü
Sarar benliğini siyahın ürküsü
Hayallerin biri gider biri durur
Hepsi gelir karşısına oturur
Duyar çarpıntısını avuçlarında
Dinmez rüzgarın uğultusu kulaklarında

Bozulurken gecenin büyüsü
Duymaz olur sessizliğin sesini
Ayaz büyür gözbebekleri büyür
Tutar nefesini
Makiler, çalılar devleşir
Büyür gecenin hüznü
Ulu ağaçlar göğe yürür
İnler cinler eğleşir
Büyür dilinde ormancı türküsü
Görünmez olurken bitki örtüsü
Sığınır ormanın kuytusuna
Dalar derin uykusuna