Ormanın Arasından
Yakup’un turbalığı denilen bir yer
yaz gününün mahzenidir
ki orada ışık ekşiyip
ihtiyarlık ve varoş tadında bir içecek olur.
O zayıf devler yakalanmışlar tuzakta
öyle tıkış tıkış ki hiçbir şey düşmez yere.
Kırık huş ağacı çürür orada
dimdik ayakta dururken bir dogma misali.
Ormanın dibinden yükselirim ben.
Ağaç gövdeleri arasında ışık vardır.
Benim çatılarımın üstüne yağar yağmur.
İzlenimler için bir oluğum ben.
Ormanın kıyısında hava ılıktır. –
Büyük çamlar, sırtları dönük ve siyahlar
toprağın humusunda unutulmuş çam ağızlar
içerler bir yağmurun gölgesini.
[YARISI TAMAMLANMIŞ GÖKYÜZÜ’nden (1962)]
Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 3.12.2019 00:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
GENOM SKOGEN En plats som kallas Jakobs kärr är sommardagens källare där ljuset surnar till en dryck som smakar ålderdom och slum. De svaga jättarna står snärjda tätt så ingenting kan falla. Den knäckta björken multnar där i upprätt ställning som en dogm. Från skogens botten stiger jag. Det ljusnar mellan stammarna. Det regnar över mina tak. Jag är en stupränna för intryck. I skogsbrynet är luften ljum. - Stora gran, bortvänd och mörk vars mule gömd i jordens mull dricker skuggan av ett regn.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!