Ormanı Çalınmış Kuşlar Nereye Uçarlar? Ş ...

'Bir yıl önce okuduğum bir dergide üremek için özellikle Türkiye'yi tercih eden Telli Turnalardan sadece 11 tane kalmış...O gün karalamıştım aşağıdaki hikayeyi.Tüh demiştim,şimdi sazlar da ağlar.
Son Onbir Telli Turna
Der ki bu efsanede
Katlarsan bin kağıttan turna
İyileşir en onmaz yara
Dileğin de kabul görür huzurda
Hiroşima'lı küçük kız
Sağlıklı doğduğu dünyada
Atom bombası hastası olduğunu duyunca
Vazgeçmedi
Sürmeliydi efsane
Yaşamaya hevesli
Barış ve huzur yazacaktı
Her birirnin kanadına
644 turna bitmişti
Ki...
Kapandı gözleri
Tamamladılar tam sayıya
Geride kalanlar
Bin kağıttan turna ile
Uğurlandı toprağa
Her yıl Hiroşima da
Barış Parkta
Dünya ya salınır çocuk sesleri
Son on bir telli turnadan biriyim
Sorarım;
Hiç bir yeri,hiç birirnizi ayırmadan
Hasreti sılaya taşımadım mı
Dönerken mevsimler
Özgürlüğü,umudu
Yüklemediniz mi kanadıma
Bilmezmisiniz
Yitirirsem eşimi
Unutmak olmaz,gömerim
Kendimi gölünüzün suyuna
Sadoka kız kadar olamazsanız
Kılarsanız hayatı hükümsüz
Bir güvercin hatırı bile yoksa
Nasıl gelip konayım
Vatanım bellediğim ovanıza...'

Bu sorumluluğu duymayan yüreklere ne kadar içten bir anlatış, sayın Şerif Erginbay...
Esas anlaması lâzım olan insan niye anlamaz, duymaz bu sessiz çığlıkları?
İmgeler muhteşem... Yeni bir usta şair tanımanın mutluluğunu duyuyorum...Kutlarım...Halenur

hep bu şiiri okuyunca bende soruyorum nereye uçar bu kuşlar

küçük bir dal parçası aramaya..kendi ormanlarından çok daha uzağa belki,buldukları her dal parçasından yeni bir orman yapmaya...gene mi çalındı ormanları,başka dal mı yok yeni orman yaratmaya....