Ormangülü Hırsızları Menkıbesi
Halka açık parkta gül tarhlarının adımlanmamış
Bahçesinde yürüdüm; evdeyken
Bahçenin hatırasını bütün bir resim gibi görmek için
Tek bir güle sahip olmayı istedim.
Duvara takılı duran taş aslan başından
Durgun yeşil serpinti düşüyordu
Taş havuza. Kırptım
Turuncu bir tomurcuğu, attım cebime. Ne zaman ki
Vazomda turuncu açtı bu tomurcuk,
Geri döndüm al yanaklarımla, bir sonrakini kırmızı seçtim;
Çiçeklerin solup gitmesinin parktan
Daha çok kırmızı çaldığını ispatlamaya çalışıyordu bilincim.
Misk kokusu burnumu tatmin etti, kırmızı ise gözümü,
Taçyaprakların havı da parmaklarımı:
Kör havadan, tam karanlığa gömülüşten
Kurtardığım şiiri düşündüm.
Oysa bugün, elimde sarı bir tomurcuk,
Defne çalılığından ansızın gelen gürültülü
Kırılma sesleriyle durakaldım. Yaklaşan kimse yoktu.
Ormangülü çalılarını alıp gitmişti bir kasınç:
Kendini kaptırmış üç kız söküyorlardı bütün demetler halinde
Kiraz kırmızılarını ve pembeleri ormangüllerinden,
Yaydıkları gazetenin üstüne yığıyorlardı.
Arsızca seçip durdular, herhangi bir mahcubiyet duymadan,
Ve dik bakışım yüzünden mola da vermediler.
Fakat bana bir düşünce molası verdiler, gülüm için bir suçlama,
Aşkla şaşıran letafet olarak dursa da,
Geniş ölçekli küçük bir hırsızlık olsa da.
(1958)
Sylvia Plath (1932-1963)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 15.5.2020 02:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Fable of the Rhododendron Stealers by Sylvia Plath I walked the unwalked garden of rose-beds In the public park; at home felt the want Of a single rose present to imagine The garden's remainder in full paint. The stone lion-head set in the wall Let drop its spittle of sluggish green Into the stone basin. I snipped An orange bud, pocketed it. When It had opened its orange in my vase, Retrogressed to blowze, I next chose red; Argued my conscience clear which robbed The park of less red than withering did. Musk satisfied my nose, red my eye, The petals' nap my fingertips: I considered the poetry I rescued From blind air, from complete eclipse. Yet today, a yellow bud in my hand, I stalled at sudden noisy crashes From the laurel thicket. No one approached. A spasm took the rhododendron bushes: Three girls, engrossed, were wrenching full clusters Of cerise and pink from the rhododendron, Mountaining them on spread newspaper. They brassily picked, slowed by no chagrin, And wouldn't pause for my straight look. But gave me pause, my rose a charge, Whether nicety stood confounded by love, Or petty thievery by large.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!