Ormandaki Karanlık Şiiri - Onur Eyüboğlu

Gözlerimi açıyorum herşey karanlık,
Arıyorum kendime sığınacak bir yer.
Sağıma dönüyorum, bir aydınlık.
Aydınlıkta güzel bir çocuk varmış meğer.

Uzun uzun bakıyorum o güzel çocuğa,
Aydınlığın ortasında ağlıyor mu ne?
Biliyorum ihtiyacı yok oyuncağa.
Ama akan bu gözyaşları ne diye?

Adın ne senin aydınlık çocuk?
Niçin ufka gözlerini dikmiyorsun?
Sana yok bundan böyle, üzüntü, yokluk.
Neden sonsuz ışığınla gitmiyorsun?

Ufukta yok birşey neden bakayım ufka?
Hiçbirşey gibi geliyor bana gelecek.
Hayallerim, ümitlerim şu an yasta
Dertlerim diğer insanlar gibi ölecek.

Ama bilmessin bazı ufuklar yalancıdır,
Umudum var benim, gelecek içinde.
Bazen görülen bilinmeyenden acıdır,
Neler olur bilsen bir gündüz içinde.