Ormanda Güneş Şiiri - Mehmet Zeki Gezici

Ormanda Güneş

Öyle duruyordu
Küçük
bir tatar kızının bilekleri gibi
ufalmış parmak ve çakıl taşlarıyla
çalılıklar arasında
kendini tazeleyen bir dalın içinde
meşe
gürgen ve kayın
yapraklarını geçerken
milyon kere yıkanan
güneş.

Yolun tam ortasında
kuş öyle bir soludu ki
ufalmakta olan bir taş parçası
dağıldı
yakında uzun
beyaz bir çeşmenin
suyu kesildi
kurudu
dondu kaldı bir bulutun gölgesinde
yerin üstünde ve altında ne varsa
gecenin ötesi yaşandı ormanın
bir taşın üstünde.

Kuş
birden kanadını açtı
aydınlık ve hayat
yeryüzüne değdi
biriken su çeşmede çoğaldı
karabulut gibi yeşille tutuştu orman
ama dağılan taş parçası
bölünmedi bir daha
eriyip
gitti
buruşturulmuş birkaç bulut
kuşun gagasında
yarısında menekşelerin
mor yaprakları.

Mehmet Zeki Gezici

[