Ormancının Oğluna Şiiri - Serhat Gültekin

Hadi be koçum,kim tutar seni,

Hani sen seveceğim diyorsun ya,

Bağırıyorsun ya sarı bayırdan, sevdiğin melodilerle,

Rüzgar seni seçiyor koçum, beni değil,

Yalan,

Bu kez beni değil, seni çıkarıyor idama…

KİM TUTAR…

Yapma be,yazık olur düşlerine demek ne zor bu halinle,

Bırak sevme diyemezdim.

Ben seni böyle sevdim.

Bir yudum bira tadında…

Yeme be,sen yeme bari hayattan bu darbeyi…

Demek ne zor bu halinle…

Hani,

Seveceğim diyorsun ya sen,

Senin baban ormancı idi oğlum,

Anlatmadı mı, çınarın hazin öyküsünü,

İçten kururmuş,

Kütük sürgünü imiş o yeşil gördüğün çalılar…

Ayakta kaldığına bakma,

‘Adventif’ miş, bilimsel açıklaması.

Ama,

Ama,

Bence Gururdan…
…
Bak, ben söylüyorum sana,

Sevme…

Neden herkes hüzünlü,

Hiç sordun mu,

Neden…

Ne aşklara gebe oldu bu sakarı,

Ne ayrılıklar gördü bu sakarın,

Bilir misin…

Şimdi ben sana sevme desem de,

Seveceksin …

Sev,

Deli gibi,Benim gibi….

Kim tutar seni,kim…

Ama,

Gün gelirde,

Seviyorum ulen dediğin sarı bayırdan,

Ağladığın duyulursa gök yerden,

Anlayamayacak işte …

Şimdi senin beni anlayamadığın gibi

Sarıcakaya da anlayamayacak …

Haykırışlarını,

İsyanlarını…

İşte o zaman belki sen,

O zaman belki,

BELKİ Sen anlarsın beni…

17/10/2007
03:33