Ormana diyet Şiiri - Yaşar Kılıç

Kulaklarımda çınlar, sessizlik uğultusu
Bastığım yerin sesi, dalların kırıntısı
Karanlıklarda giden, benim yalnız yolcusu
Yüregimde korku var, ensemde hırıltısı

Bir garip yolcuyum ben, nasıl düştüm bilemem
Yürüyorum ormanda, kaybolmuşum bir anda
Yırtıcı hayvanlar var, kaçıpta gizlenemem
Çakallar yolum boyu, sinsi sinsi duranda

Atımın huysuzluğu, öfkemi arttırıyor
Dönecegim bu yolda, hiç yoktu hesabımda
Günler kısaydı amma, havada kararıyor
Ne bir ekmegim vardı, nede bir su kabımda

Yolumun kesiştigi, bir dere var beride
Yankılı sesi duysa, bağrından kaya kopar
Birde inatki atım,huysuz gelmez geride
Bir an bıraksam onu, gelir sonu kurt kapar

Fidanını kestigim, ağaç diyet alıyor
Öyle mazlumca ezik,öyle kaldım orada
El sürüp yaslanınca,yılan ciyan salıyor
Çalılar birer duvar,pıranga var arada

Korkuyorum bu ıssız, gece karanlığından
Gidiyorum o zifir, kara çamlara doğru
O çalı çırpıların, baktım aralığından
Bir kabus üzerinde,geliyor bana doğru

Cinlerin dügünü bu, gözüme saplananda
Bir ateş çemberi var, içiçe toplanırlar
Kulaklarımda uğu, önüme toplananda
Dualar his sız kalır, çalıda sallanırlar

Al atımı aldılar, cin dereye attılar
Şavkı vurmuş yamaca, karanlıkta alaca
Öyle bir kabus ki bu, benide ağlattılar
Ben diyetimi verdim, kestiyim o ağaca

Parçalı Bulutlu Şiirler