Orman Yüreklim Şiiri - Nermin Akkan

Kitaplardan öğrendim kaç saatte emzireceğimi,
Her ağladığında yanına gelmeyeceğimi,
Dört saatlik aralıklara sevgimi böleceğimi.

Yırtılası, yok olsası kurallarla iyi anne olacağım safsatasına inanıp,
Ne çok ihmal ettim seni, orman yüreklim.
Her ağladığında,
yüğreğime bastıramadığım seni,
yanlış bilmelerime inat,
sımsıkı mühürledim yüreğime, yaprak gözlüm.

Bağışla lütfen bu acemi anneyi,
Bağışla nolur senden çaldığım saatleri
Entel anne moduna girip,
Susmalarına saat tuttuğum için hissettiğim pişmanlıklarımı,
Anlatmaya hangi kelimeler yeter ki?

Başına gelen her kötülüğü şükürle kabul edişinde,
Sahip olduğun her varından yoksuluna pay verişinde,
Yaradılanı hep yaradandan ötürü sevişinde,
Payım var mı benim bilmem!

Evinden başka ev bilmeyişinde
Eşinden başkasına göz süzmeyişinde,
Her hatanda misliyle af dileyişinde,
Haram lokmadansa aç kalmayı göze alışında,
Ülkeni,
bayrağını,
insan sevgisini hep önceliklerin bilişinde,
İmanla çarpan yüreğinle sadece Allah’a kulluk edişinde,
Öğretilerimin etkisi var mıdır bilmem!

Ama çocukluk yoldaşım,
Tüm hatalarım için,
Başkalarına kızgınlığımla vurduğum minnacık popon için,
Korkularıma ortak tuttuğum kısıtlanmış özgürlüklerin için,
Her başarılı karnene verdiğim,
“ daha fazlasını yapmalısın” diyen düşüncesiz beklentilerim için,
Seni çok ama çok sevmeme rağmen,
Nasıl ifade edeceğimi bilmeden,
“seni seviyorum”ları esirgememden dolayı,
Binlerce özür dilerim,
Acemiliğim,
Ergenliğim,
Sevgilim,
Emeğim,
Yüreğim senden.

“iyiki doğdun,
iyiki benim oğlumsun,
İyiki varsın.benim,
kimliğim.
Sevgili ALP-ERİM.