Orman Yangını Şiiri - Recai Mert

Ne zaman bir orman yangını duysam
içimden bir şeyler kopar
korku ve acılar içinde kalırım
çünkü bilirim
güzelim yeşil çamlar küle döner
devrilir bir kuru dal gibi
her biri bir hayat olan çınarlar
Sarar alevler dişbudakları
ağlar gibi inleyerek yanar pelitler
dağasmaları, gürgenler, ardıçlar
Onlar ayrılmak istemezken kuşlardan
kuşlar korkuyla terk eder dalları
Yanar sığla, kestane, kayın, ıhlamurlar
yanar huş, kızılağaç, akağaç, kavaklar
Ya gerçekten ağlayan canlılar
sürüngen, kemirgen, memeli, kuşlar
feryatlarına dayanır mı canlar
yanınıza kâr kalmasın ey ağlatanlar
karşılıksız kalmasın ahlar
Yaşamak için orman,
orman için asırlar lazım, asırlar
Orman yanarsa vatan yanar
yanar hayatlar, yanar yarınlar
Ne zaman bir orman yangını duysam
içim yanar
çünkü ben hiç
insanlığımı kaybetmedim
Ne zaman bir orman yangını duysam
yuvam yanar
çünkü ben hep
çam dalında bir serçe olmayı düşlerdim