Orman tütküsü Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

xx

Düşün ki sen, bir kayın ormanın içindesin
Geziyorsun.
Işıklar sızıyor sana doğru, ağaçların tepesinden
Kuşlar ötüyor dallarda.
Senin aklın ise, ormanda kaybettiğin meralde
Etrafa bakıyorsun, nerede bu meral nerede diyorsun
Nerede.
Sen tek başına ormanın içinde gezerken.

xx

Düşün ki bir yel esiyor.
Sallayıp duruyor bu yel, ağaçların dallarındaki yaprakları
Sonra,
Kulak veriyorsun, duyduğun sese
Orman bahar şarkısını söylüyordur sana
Dinliyorsun yanık, yanık orman kendi türküsünü söylerken
Dayarsın sırtını bir kayın ağacına
Ve sen hala meral aklında
Dinlerken, senden kaçan meralı düşünüyorsun

xx

Hani sen geziyordun’ ya şu dediğim ormanda
Birden bir pınar çıkıyor gezinirken karşına
Sular akıyor.
Gel iç diyor sana.
Gel.
Bir sağa, bir sola, selam verir gibi sallanırken sana
Gidiyorsun.
Soruyorsun daha suyunu içmeden.
Meral diye biri geldi mi buraya…
Evet, diyor evet diyor, daha bir heyecan içinde
Az önce su içti gitti diyor sana.
Terliydi diyor.
İçin yanıyor, başlıyorsun avuç, avuç su içmeye için yanarken.

Git bak gezin ormanın içinde
Hele bir son bahar mevsimin ortası bir gelsin
Daha bir güzeldir, gezdiğin şu sana söylediğim kayın ormanları
Çeşit, çeşit renkler vardır içinde
Kuşlar öterdir.
Yerlerde yiyecek ararken görürsün sincapları.
Uzaktan dönmüş sana bakan ceylan ilişir gözlerine birden.
Ona bakarsın uzaktan.
Ah, dersin, ah ben ne yaptım der üzülürsün.

xx

Farklıdır dağlardaki ormanların türküsü
Dinlemesini bilen anlardır ormanların türküsünün dilinden
Söyler sana.
İçinde yalnız gezmişsen
Hislendirir seni
Alır götürürdür seni türküsü rüyalar âlemine doğru
Orman türküsü.

xx

20 Ocak 23