Baltayı vurdular candan özüme.
Oluk gibi akan kanımı verdim.
Gölgeler konmadı, yola izime.
Zalimlik yapanı gözümle gördüm.
Kötülük edene, gül suyu sundum.
Hainlik edene, nafile kandım.
Börtü böcek gibi, gönülsüz yandım.
Başıma belayı, zamansız sardım.
Yırtıldı aynada çizdiğim resim.
Sağır kulaklara, varmadı sesim.
Kesilen ormanda, bitince mevsim.
Halbuki dağlara, umutlar serdim.
O soğuk sulardan, ruhumu içtim.
O karlı dağlardan, katıksız geçtim
Savrulan dallarda, çiçekler açtım.
Elvan elvan, nice tonlara girdim.
Ozanım dağlara başımı vurup.
Korku çare olmaz ortada durup.
Gönül dağlarına pervasız girip.
Dedimki gönlüme, murada erdim.
07.08.2019
Abana
Kayıt Tarihi : 8.8.2019 09:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!