Orman Çocuğu Şiiri - Orhan Seyfi Şirin

Gözlerim doğaya acıktı,
Tırmandım bir ağaca etrafa baktım.
Dört yanım açıklıktı.
Çipil gözlü çıraklar, temizlikçi kadınlar,
Nasıl yürürse alaca şafaklarda,
Orman halkı, öyle gidiyordu ay ışığında.

Kirpiler, hızlı ve telaşlıydı.
Kurbağalar, üç kat büyük.
Tilkiler, korkusuzdu…
Tavşanlar umursamaz
Bir orman çocuğunu…

Mavi çam ormanında bir kızıl geyik,
Mazot damlamış yeri kokluyordu.
İri bir elmas gibi yanıyordu göz yaşı,
Gökyüzünün yarısı dolunaydı.
Sarıyordu ufukları, asfalt ahtapotları
İştahsız kızıl geyik, ezdikçe kekikleri
Genzimi yaktı,
Baygın bir orman kokusu…

Orhan Seyfi Şirin