Orman Çağırma Seansı Şiiri - Ahmet Baris Ay

Aşk kalbe yük
Bir kum tanesi konsa gönülden içeri
Yuvarlanır içimde kapkara inciler

Sessizliğin bu köşesinde şimdi
Acı kendine yuva kuruyor
Yanmış çam yapraklarından

Bir kozalak
Külden kumsalında
Uğulduyor uğulduyor uğulduyor

Gözümüzü açık mı gördü
Güneşle geldi körlük
Kulağımızı dik mi buldu
Acıyla geldi çığlık
Ucu parmaklarımızın hep yara
Dokunmak büyüsün diye parmak uçlarımızda
Ve bir koku korkularla kurumlanıp
Kurulup oturmuş bağrıma
Ağırlığınca taş olup
Bas bas bağırdı

Bu ses o ses
Yağmurun sesine aşık
Yağmur ki buluttan bir rüya
Tutmuyor ki uyku dalınsın rüyalara
Saçları tutuşmuş maşukun
O saçlar ki
Bir elin bir eli en sıcak tutuşuymuş

Duyuyorum
Duymanın ötesindesin
Aklım bir buğday taneciği
Bu kavmin açlığına
Bu kapkara kaplumbağa yaklaşan
Başı kesilmiş de gelmiş
Çoktan susmuş söyleyecek sözü kalmayan