Orman Şiiri - Abbas Paksoy

Orman
Toprakları, yerinde tutan,
Bütün canlılara, tek vatan,
İnsanların, evinde tüten,
Sen değimlisin, söyle orman.

Açan yaprakların, soluyor.
Kiminde, yemyeşil duruyor.
Seninle, insan can buluyor.
Bizim hayatımızsın, orman.

Boş dalları, kışın görürüz.
Bahar gelse, deyip dururuz.
Yaşayacaksak, seni ararız.
Bizi doyuran, sensin orman.

Paksoy, sensiz asla gülemez.
İnsanlar, kıymetin bilemez.
Boz kır’a, serçelerde gelmez.
Tek düşmanın, insandır orman.