Orman Şiiri - Ünal Tarhan

Bir orman bekçisiydim
Söndürmüş ateşlerini
Umarsız yangın yerlerinde
Sen benim külümdün.

Bir düş düşürdün aklıma
Bindim uzak limanlarına açıldım,
Deli rüzgarlarına verdim bağrımı
Sen benim gölümdün.

Bir dikenden bin diken oldun bazen
Geldin tırmık tırmık kanattın yaramı
Ağlattın
Sen benim gülümdün.

Dağıttın sonra doruklardaki dumanı
Göğe erdi başım
Aşkın bir damla kan oldu kaldı damarımda
Sevdiğim
Sen benim özgürlüğümdün.