Orman Şiiri - Erdal Ceyhan

Mutlaka bir kaplanın haykırışları duyulur
Tam yüreğinden vurmuşlardır
Çimenlerin arasından umarsız bakar
Ne bir su veren vardır
Ne de pençesinden tutup kaldıran.

Bu ormanı bir ateşe veren vardır
Gizlenmiştir ebrail çiçeklerinin ortasında
Avcının da bir avlayanı vardır
Sıçrar gider bir ceylanın ardından
Her ceylanın arkasından
Bir ağlayanı vardır.
Nedendir birden ormanın sessizliği
Ne kuşlar vardır,ne de kaplan
Belki de ormanı bekleyen vardır
Karanlıktan korkmadan.

Her zaman kanayan bir yara vardır
Ölümcül, yılanların bile yapamayacağı
Her zaman, bir yarayı kanatan vardır
Soluksuz gelir, vurur ve gider.

Ormanın sevdiği bir kelebek vardır
Belki gelir, görürsünüz bir akşam üstü
Ormanın denize kavuştuğu yerde
Bir pınarın başında bekleyeni vardır.

Orman sonsuz sevgi ve umut içinde
Kelebeğini bekler bir sonbahar günü
Kelebek,kelebek...uçamaz ki
Vurulup kalmıştır uzaklarda
Orman bir düş olur
Orman bir aşk olur.

Bir gün bulursanız bir ince fidan
Kanayıp durur en ince yerinden
İşte o kelebeğin kederinden
Bütün bir orman ateşe düşer.

Aşk sen nelere kadirsin
Kaplanı öldürür,avcıyı yaşatırsın
Bir kelebeğin göğsünden
Bin kar çiçeği yaratırsın.