Orman Şiiri - Hüseyin Arda Gültekin

Kaldırdım başımı, aman
Hiç ettim şadımı, âmâ
Buna tama' demezler ama
Bil ki zordur, ah yaman

Bir güzele baka kaldık
Ağrılar, yangınlar, çılgın
Bilmez o çocuklar, kırgın
Hayallere, dalınmaz yılgın

Sana çok şey derler;
Bilirler, biliriz his aynıdır
Bu bir sevda ki paylaşılır
Kütük olur, kül olursun ama
Zaten ancak beraber yanılır!

"Küller, ateşi harlıyor
Sönemez böyle ateşler!
De ki söndü yangınlar(!)
Üstte mavi gök ateşler!"

Âlâ, yanıla gerek beraber
Kaldırıla diye başlar evvelden
Yanıla diye itfayeciler!
"Yanıldın, itfayeci!"
"Biz ise, ışık olduk."