Orman Şiiri - Umut Göksu

Kaçtım bu şehirden insanlardan
Günlerce yürüdüm arkama bakmadan
Çöl bitmiş karşımdaydı ağaçlar
Bir sur gibi çıkıvermişti orman

Girdim o görkemli karanlığa
Terk edilmiş bir harabeye
Gökyüzü kayboldu dallardan
Canavar gibiydi ağaçlarda

Ortalık şimdi çok sessizdi
Kimseleri de yok gibiydi
Her dalın ardındaydı birisi
Kocaman fil gibi de iriydi

Dönüp durdum bakındım anca
Kaybolmuştum yaslandım ağaca
Bir ses mi duymuştum acaba
Karışmalıydım; su gibi akacağım

Hızla koşmaya başladım hemen
Bir ceylan gibi de sekerekten
Aslan vardı sanki peşimde
Çok yakındı nefesi ensemde

Bir ok geldi arkamdan sıyırdı
Nereye geldim ben neydi bu
Bir avcı peşimden koşuyordu
Baktım yüzüne birde gülüyordu