Yeşilin her tonu sinesinde,
Nice can barınır bünyesinde
Ağaçlar var orada binlerce,
Sırt sırta vermiş gibi kardeşçe.
Tutmak ister her biri güneşi,
Yapraklarda gizemli söyleşi,
Neler anlatılır ki bilinmez.
Kuş cıvıltıları da hiç dinmez.
Belki mutluluğun şarkısıdır;
Belki sevgilinin yankısıdır.
Uzaktan gelen o şen kahkaha
Yalvar, varsın çınlasın bir daha
Her biri hayat veren, ormana
Ağaçlardan birbiri ardına,
Yükselen duman boğarcasına
İnsan nasıl kıyar bunca cana.
Duyamadığın her sessiz feryat,
Yok olan gelecek ve bin hayat
Uzaktan gelen o şen kahkaha,
Yalvarsan da çınlamaz bir daha.
Bu yemyeşil cennet neyinize
Kazıkları sokun şeyinize.
Canlardan geri kalan sade kül
Size cehennem bile bir ödül.
Aralık 2001, ANKARA
İrfan KayagilKayıt Tarihi : 24.11.2005 20:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2001 Yılında yine yanan ormanlarımız, yanan yüreğimiz o günden bu güne ne değişti, Ormanlarımız yerine yerleşen kömür karasından başka. Kömürleşti yüreğimizle birlikte nice asırlık ağaç, bir ağaç bile dikseydi eğer, bir dal parçası yakamazdı yanasıca eller. Bunca hainlik bu dünyadan ne bekler.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!