Orkestra Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Orkestra

Yer- Mahzen
Nem kokan rutubetli duvağı-
Mağrur gülüşü ve dökülmüşlüğü

Kirli dişlerin
Yaralı gelin
Sefil soytarı
Elinde kemanı
Yayından eser-
Dünya uşağı

Şef
Acı bir nameden sızan müebbet hüzün
Kayıp neyin ardında
Ağıt- kör neyzen ve devridir sözün
Ölüler orkestrasından
Bir değeri beste- can
Soğuk beden şarkısı
Ağıt ve figan

Anlam
Kayıp bir kelimenin ahengi
Islak yapraklarda gözyaşı namesi
Bir tatlı ezgimidir- keyifsiz zaman
Yan flüt- klarnet- violensel ve yine keman
Ve yarım anlam.

Hışırtı-beste
Sonbahar; kuru yapraklar-savsak ruh
Şehrin kalabalığı- önümde bir güruh
Turuncu akşamlara savrulan
İkindi sonrası ezan
Titrek müezzin-minare
İnançsız beste

Şiir-şehir
Tıkılmıştır bir mahzene
Zil zurna sarhoş
Mest hadlinde nahoş
Bilmez diyara yolcu
Bilinmez beste bir
Orkestra canlılar ölüler
Hayat ha var ha yok önümdedir.

Şiir

Başladı ve bitti
Birkaç kelimeydi
Sevişirlerdi ahlaksızca
Ve inançsızca
Bedenlerinden sızan arzu
Şehvet ve korku
Mürekkeplik hapis
Oynak kalem –önünde his
İkilemi varlığın
Kör fikir.