Orkestra Şiiri - Şenol Sönmez Gül

Bir gitar sesi bu
Hırçın galiba bu akşam
Telleri koptu kopacak
Düşünmeden haykırıyor
Belki intihar edecek
Tellerindeki son şarkıyı
Çalıyor, kim bilir.

Bir ney sesi bu
Nağmeler almış gidiyor başını
Çarpıyor gönülden gönüle
Nefes yetmiyor üflemeye
Belli etmiyor yalnızlığını
Kulaklarımda ağlıyor gizlice
Karar vermiş, gidecek sessizliğe

Bir davul sesi bu
Şehir uyanıyor
Yankılanıyor dört bir yanda
Gökyüzü düşüyor denize
Renklerin bozuluyor masumiyeti
Karanlık çekiyor her birini
Göçüyor bu şehir

Bir keman sesi bu
Şehir tutuşuyor korkudan
Ayrılık çalıyor her bir nota
Parmakların arasında...
Kayıp gidiyor zaman
Gönlümdeki orkestram...
Dağıldı dağılacak bu akşam