Orhan Yılmaz Şiirleri - Şair Orhan Yılmaz

''insanların iyi niyetlerini kişisel menfaatleri ve egoları uğruna kullananların benim sözlüğümdeki anlamı''

Okudum senin için yazıları İstanbul saklayamadım artık
tutamadım kendimi
sanki ölmüşsünde ardından ağıt yakıyorlar
nasıl bilirdiniz der gibi
sanki yere tüküren benimde çiçekler suluyorlar habire
kırkbeş numara ayakkabıyla,

hayatı ciddiye almıyorum,
hayat ben almadıktan sonra
neyine yatırım yapayım
canımla birlikte geri aldıktan sonra
aç kollarını toprak ana
oğlun gelir çiçek olmaya çimen olmaya

ben ağlarım el güler
ben gülerim el ağlar
tuturamadım gitti...
hem ağlarım hem güler...
''O.Yılmaz

sen aynı sen ben aynı ben değişen bendeki sen sendeki ben

şiirin sesi uzaktan kulağa hoş gelir
gel gör ki
yazana neler çektirir
bu memlekette yaşayıpta şair olmamak eldemidir?

Millet şapkadan tavşan çıkarıyor
oda bir şey mi?
Biz koynumuzdan yılan çıkarıyoruz....

ben insanın sözlerine değil
gözlerine bakarım...

bahar gelince çiçek açarya hani işte,öyle bir şey...
gülün tomurcuğunda çiğ tanesi,kelebeğin kanadında bir şey
hani sonbahar gelir ılık bir rüzgarla dökülürsün ya yaprak gibi tek tek dalında
lapa lapa yağan kar taneleri kapatırya gelinlik gibi üstünü herşeyin
Hani öyle bir şey

İnsan ufkunun ve hangi pencereden baktığını görmek okadarda zor olmasa gerek ama iğne deliğindende baksanız emin olun dünyanın yarısından fazlasını görebilirsiz