Gittin ya,
Sayfalar dolusu ağladım ardından,
Gözyaşlarım mürekkep oldu kalemime,
Kelimeler süzüldü yanaklarımdan..
Boğazıma düğümlendi satır sonları,
Korktum nokta koymaktan,
Herkeste bir aşk acısı,
Neredeyse her yürekte var artık, aynı sevda sancısı.
Şimdilerde herkes bir ilşskinin,
Ya zar zor sağ kurtulanı, ya da mahvolan tarafı..
Çağa uydurup aklımızı,
Her seviyorum diyeni "O" sandığımız için beceremedik belki,
Yaşadıkça büyür insan, yaşı ilerledikçe değil..
Dertlerin en büyüğüymüş gibi dertlenir örneğin başına gelen her musibete.
Ya da hayat bi ona zormuş zanneder, bi ona acımasız.
Oysa ne dertler var bu dünyada, ne dertliler,
Sendeki o derdi 'nimet' bilenler..
Anne şefkati nedir bilmeyenler var mesela, evlat acısı çekenler ya da tutamayan, yürüyemeyen, göremeyenler..
İstanbul gibi olmalı derlerdi eskiden, kadın dediğin!
Fethi zor, Fatihi tek!
Şimdilerde birazcık değişti yapısı cümlenin.
Yine İstanbul gibi olmalı kadın dediğin, ama bu İstanbul'un ne fethi zor, ne de fatihi tek.
İstanbul'ları fetheden fethedene, Fatih'lerse göçebe.
Mesele, artık bi C. Colomb ya da benzeri bi kaşif olabilmekte,
Kaçmasın diye sıkıca tutsan, ölecek,
Azıcık gevşek bıraksan, gidecek.
Yani bir kere aldıysan aşkı, kelebek misali avuçlarına,
Sonun kaçınılmaz.
Ellerin boş, yüreğin buruk kalacak.
Gözlerin, her şarkıda uzaklara dalacak.
Teşekkür etmek gerek aslında;
Uykusuz bırakana,
Yalanla tanıştırana,
Acıya alıştırana.
Unutma!
"Tecrübe" der eskiler buna.
Hangi ayrılık bir ömrü lekeleyebilirdi ki?
Hangi sevda, herkesi O'na benzetebilirdi?
İşte öyle sevmiştim seni...
Sen gittin ya;
Paramparça ettin hani, ağzına kadar senle dolu yüreğimi,
O parçalar herkeste şimdi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!