Orhan Veli’yi Neden Sevmiyorsunuz?

Bir gün bu şiiri yazan zat, kitap ayraç’ı almak için sahafa gitmişti. Sahaf sahibi ağzında cigarasıyla sordu: Ne istersin bre gafil. Şair ihtiyatla cevapladı “Milli ayırıcımız olan ayraç isterim.” Kitapçı sigarasından dökülen aldırmadı. “Şurada” dedi. Şair baktı ayraçlara, bütün yazarların isimleri kocaman, özenli, temiz, dikkat gerektiren bir özenle bezenmiş. Fakat bir ünlü şairin ayracı var ki -sözü geçen şahıs Orhan Veli olur- içler acısı haldedir. Şair ayraç’a sarıldığı gibi kitap sahibinin yanına koştu. Bir bebek gibi kucağında sakladığı ayraç’ı gören kitapçı “Orhan Veli mi ulen o” dedi dalga geçerek. Şair “Evet” deyip fiyatını soracakken kitapçı sözünü kesti. “İstemez istemez, al götür.” dedi. Şair ağlıyordu. Kitapçı rahatsız oldu ve fırçayı bastı “Kaybol lan garip adam!” Şair boynu bukuk çıktı dükkanın kapısından. Ağlamaktan sümükleri yere dökülüyordu. Bir ara ayraç’a baktı; ıslanmıştı. Şairin sümüğü Orhan Veli’nin burnunun üstünde duruyor. İşte o an aklına bu şiiri yazmak geldi. Koştu ardına bakmadan, koştu..