Orhan Veli'nin Anlatamayışına İthafen...

Şairin duyup da anlatamadığı yerden,
Sıkıldım dönüyorum şimdi.
Altımda alev denizi, üstünde mumdan kayık,
Kırık kürekleri çekiyorum şimdi...

Heyecanla koşmuştum o adaya...
Yeri geldi tırmandım,
Geri döndüm bağırdım;
Yıpranmış ayakkabılar, dirseklerimdeki yaralar,
İçimdeki korkular
Umrumda değildi o zamanlar...
Duyduğumun cazibesine kapıldım
Anlatacak kelime aradım...

Kelime bulundu belki
Şair de biliyordu artık duyabildiklerini.
Söyleyecekti herkese
Çocuksu sevinciyle atladı kayığına
Çekti kırık kürekleri yorulmadan...

...Ve sonrası meçhul
Belki eridi kayığı yolun yarısında,
Yahut mutluluktan kısıldı sesi
Kimseye duyuramadı öğrendiklerini
Belki o da anlamıştı söyleyemeyeceklerini
Şair belki sustu, belki söyledi
Ama kimse dinleyemedi...

Biliyorum herkesin çok işi var şimdi,
Hem şehre de karanlık indi,
Acemi şair köşesine sindi,
Anlaşılabilmeyi düşlüyor şimdi...

Dedim ya sıkıldım dönüyorum
Altımda mumdan kayık, altında alev denizi
Kırık kürekleri çekiyorum.

Yolun yarısına gelmeden,
Eriyecek biliyorum...