Orhan Veli Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

ilk aşık olduğum zaman bıraktım,
kafiyeli şiirler yazmayı....
ORHAN'dı benim VELİm,
her aşık olduğumda da KANIKsadım bunu.....
hiçbir aşkımın dizeleri uymadı son heceye,
çok emek verdim,akıllara zarar ziyandı aşka harcadıklarım....
dağınık yaşardım aşklarımı,
olmadığı zamanlarda yüzünü güldürmek daha iyi geliyordu kalbi...
bilinen hiç bir gözle görmedim aşkı,
bilinirse kaybolur derdim,kayboldu,bildim....
yeşil etek,beyaz bluz,
sarı saçlar,sürmeli gözler
ne değişik burada,
tavşanlar,kelebekler
ağaçlar,kuşlar hep aynı,
bütünü ise
AŞK'tı....
hiç birisine bakmaya gözlerim çevirmedi kendini,
bir el tutabiliyor muyum sımsıcak?
bir kelime duyabiliyor mu kulaklarım hiç bir sevgiliye söylenmemiş,
saçlarını okşayabiliyor muyum tek bir telini koparmadan,
ona bakardı kalbimin hararetli sarsıntısı...
anlatamıyorum derdi VELİm,
ben anlardım,
babamı anladığım gibi....
o da kızardı bazen,
alır başını giderdi...
ben gidemiyorum,
aşka heceler bırakırken uyumlu olmasına değil,
kalbime uymasına takılırdım hep,
şimdi de öyle...
benim gibi sevmedi kimse,
yeşil elbiseli olması önemli değil,
bluzu da sorun değil görünsede omuz başı,
beyazlığına aşıktım ben tablonun.....
şimdiki aşkları görebilseydi VELİm,
hiç der miydi?
Bekliyorum;
Öyle bir havada gel ki vazgeçmek mümkün olmasın!
yok öyle bir hava,çoktan terketti nefesler aşkı,
kokusu bile kalmadı hiç bir tenin vucudumda....
her aşık olduğumda daha fazla nesire dönüyorum,
standartlar bana göre değil,
bir kaç boy büyük aşklarım benim....
bir türlü üzerilerine giyemiyorlar,
iyilik kemerini takmak için,
bir kaç delik daha açmaları lazım,
her bedene uymaz duygularım.....
şarkılar söyleyemem ben nakaratlar bulamam,
aşkımın darmadağınık sofrasında,
tuz beklerken,
şeker tutmalı sevdiğim elinde,
şaşırmalı,
gözlerindeki gülümsemeyi avuçlarımın içine alıp
saklayabilmeliyim ben....
kimse senin kadar sevdirmemeli kendisini bana,
aşkı saklamalısın kırışık eteklerinin arasında,
ayağa kalktın mı,
düşmeden tutabilmelisin içinde ne varsa.....