Bir kış sabahı beklerken seni
Alıp götürdüler beni
Ne isimleri vardı, ne de cisimleri
Bir seher vakti alıp götürdüler beni
Sordular binlerce kez
Şiirin dostu, şairin kardeşiyim
Ben yalnızlığında bir eşiyim
Hain pusulardaki
Mertlik güneşiyim
Derdim bitmez bir türlü benim
Gelmez bir türlü beklenen
Yollarda kalır gözlerim
Özlemezmi acaba özlenen
Yare ulaşmazki sözlerim
Irak olur yakınlar ırak
Nesin sen?
Melek mi? Şeytan mı?
Seninle başladı herşey
Senin için döküldü ilk kan
Sende yeşerdi can
Ve senin için bunca heyecan
Sende mi karanlık geceler gibi vefasız
Ayaz çöller kadar duygusuz
Sende mi fırtınalar kadar hırçın
Sende mi yalnizlar kadar dargın
Sende mi unuttun beni sende mi
Gel tut diye ellerimden, uzatmıştım ellerimi
Nerden bileydim vefasız
Koparıp da gideceğini, güllerimi
Yaktın yakmasına da
Neden dağıttın küllerimi
Bu kadar mı vefasızdın
Olmazların içinde arama
Bulamazsın
Yokluklarda varlık
Olamazsın
Yeter durdur içindekini
Her ne ise
Kusura bakma be güzelim
Demedimki sana gel gezelim
Gizlisi yok, belli benim ezelim
Aradığın bende yok be güzelim
Barış derler hep barış
Mayın döşerler karış karış
Duyulmaz mazlumdaki yakarış
Kolay değil barışa varış
Barış içinmiş bunca savaşlar
Bugün dertliyim
Hüznüm yüzüme vurmuş
Bakmıyor kimse yüzüme
Dilim hükmedemiyor sözüme
Bugün kederliyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!