'sevi için'
yenilmeden başlamak için hayata,
artık çok geç...
yenik başladığımız hayatlarda,
yenilmişlerle aynı yollardayız...
düşünmeden yaşadığımız,
Sen aşksan suyun üzerinde,
Sana aşksa benlik,
Yola vurup kendini,
Kaçmak olsa gerek bence...
Sorunlayıp dünyaya,
Sığmadan, durmadan kaçmak...
tutuşmuş yanıyor bahtı,
pencerelerin camları eriyor,
pembe pancurlardan alevler pembe...
duvarlar kararmış,
serpinti arıyor yangına,
yangın yanına....
çatlamış topraklar,
haykırırken suyu,
sen hiç sonbaharı düşündünmü?
hayatında hep sonları oynarken,
kendi sonunu oynadın mı?
hamuru yoğururmuşçasına,
biraz mutluluk istediğim
dolaşıyorum...
toprak beyaz örtüsünü örtüyor bu gece,
mutlu...
insanlar yağan karla birlikte;
belkide hayalleri kadar temiz,
bekliyor ve tasvir diyorum;
belki anadoludan başlamalıyım,
kısadan kesmek için tasviri...
yolları duman duman ,
taşları umut olsun diye,
kendimin...
bi haberdim dünyadan ,
ağlayıpta taniştığım zaman.
bütün bi haberler gibi ,
doğuşumla bozmuştum sessizliği...
emekleyerek hareketin ,
yürüyerek yolların sessizliğine,
Bir resim çiziyorum;
Kurşunkalemle bir darbe kağıda,
Silgiye sunulmuş yoklukta,
Varlık ise kalemde...
Resimde kalem ve silgi;
Tasvir dağı taşı değil,
Gölgeyle sevda oyunu;
Bir kulaç atarak yandaki masaya,
Gölgeyi düşürmek istedim,
Masadaki kızla aşka,
Gönlü yuvarladım üstüne,
Peşinden bedeni...
hayatın inişinde ve çıkışında;
hep sorular sordu insanlar,
yarınlar üzerine rastgele veya bile bile,
yanıtladım aklımın yattığınca.
bazen başarılı bazen de başarısız...
seviyormusun? dediler, korktum ve dedimki;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!