Orhan Kemâl Şiiri - Hüseyin Bülent Oskay

Ne zaman Orhan Kemâl gelse aklıma
Kaldırımlarına alkol ve figüran yağan
bir Yeşilçam sokağında
sırtında yoksul bir yağmurluk yılgın ve mustarip görürüm Onu!

ve paçasına çamur fırlatan bir chevrolete
sunturlu bir küfür savurduktan sonra
- burjuvaziden emekçinin hıncı,
böyle çıkarılırdı 50lerin ortasında...-

birazdan Gül Bardan çıkacak
akşamdan kalma bir rejisora,
fötürünün altından çıkarıp son romanını,
Önce Ekmek! deyip bir lâhavle çektikten sonra:
_Efendim, tensib buyurduğunuz vecihle buyurun:
Tersine Dünya!

aç var,
muhtaç var,
bî-ilaç var
ama umut yoktur romanında.

iş var,
işçi var,
zulüm var,
emek yoktur romanında.

dert var,
mert var,
nâmert var,
fikir yoktur romanında.

Şöyle izah eylerim müsaadenizle tezimi:
Romancılığı
balıkçı takasındaki mâhir ellerin
bir kotra dümeninde titreyişi kadar
Acemî!