Orhan Karakız Şiirleri - Şair Orhan Karakız

Tahayyül-ü insanda dünya oyun ya;
Eğlenmeyle geçiyor kısacık hayat!
Kalmamış insanlarda bir gram hayâ,
Vicdanlar merhametsiz, kalplerse bayat...

İnsanlar haram yiyor, haz duya duya,

Gelecek nesillere ulaştırmak için;
Daha bilinçli ve medeni.
Uğraştın öğretmenim;
Diriltmek için, bu körpe bedeni...

Bir anne gibi, küçücük zihnimi;

Dedem,
Gül dedem, can dedem,
Ecel ayırdı bizi,
Nerdesin dedem.
İsterim görmeyi,
İsterim öpmeyi.

Doğuyorum bu dünyaya,
Merhaba diyorum içimden,
Dönmese de dilim,
Söylüyor minik kalbim...

Yemiyorum, içmiyorum,

Bir ahhh çeksem, anlar mısın?
Yoksa bana offf çekmek mi düşer!

Ben bir hiçim! Sen de öylesin kardeşim... Sana adımını attıran olmasa; Bir adım ileri dahi gidemeyeceksin. Nefes aldıranın olmasa; En fazla birkaç dakika yaşayacaksın. Yediklerin ve içtiklerin için, Boşaltma sistemini yerleştiren olmasa vücuduna; Kısa bir zaman sonra, Son bulacak hayatın... Şimdi bir kez düşün ve şükret! Sen bir hiçsin! Dilin elhamdülillah şerbetini içsin...

(M) azide kaldı acılar, onca şehitler,
(Ü) stü kapandı bir bir, kalmadı serde,
(N) asıl unutur onları buruk yürekler,
(E) zilen kalpler unuttu, dönmedi derde...
(V) erdi Allah üstüne, elem ve keder,
(V) ahşice bir cinayet, ortalık yerde,

Verdiğinde hemşire beni, Öpülesi ellerine.. Hissettim annem seni, Hissettim eşsiz sıcaklığını kalbinin, Yüreğinin, ana ciğerinin... Dönmedi dilim belki, Diyemedim, Söyleyemedim sevdiğimi seni.. Ama biliyordum, Bildiğini hissediyordum.. Hissediyordum çünkü.. Kalbinin atışı kalbimin atışındaydı, Mübarek göğsündeyken dudaklarım... Sarıldığında bana, Öptüğünde, Kokladığında yumuşak yanağımı, Okşadığında ipek saçlarımı... Hissettim annem.. Saçlarımdan minicik ayaklarıma kadar.. Senin sıcaklığını hissettim annem.. Şefkatinin yüceliğini sezdim annem.. Bekleyişinin, vuslatla son buluşuna şahit oldum annem... Koşarken sen peşimden, Elinde bir tabak ve bir kaşık.. Ben kaçtımsa da, hissettim annem, Hissettim o yemeği yiyince, Hissedeceğin o tatminkar duyguyu... Ölümün sınırından çevirirmişçesine, Beni bir anda canlandıracakmışçasına.. Diriltecekmişçesine eriyen vücudumu... O yüce şefkatinin, sevginin, aşkının.. Tezahürüydü annem... Hissettim annem... Büyüdü vücudum gün geçtikçe.. Kalınlaştı saçlarım, O ilk anki gibi, o ilk okşadığın ipek gibi saçlarım yok artık.. Yumuşacık yanaklarım yok.. Küçücük gözlerim, ellerim, ayaklarım yok annem... Kucağına sığan vücudum yok.. Yüzüne gülümseyen dudaklarım yok... Ama bil ki annem, Rabbimin bana öğrettiği o meleğin ismi, Hala dudaklarımda.. Unutamadığım o mübarek isim... Hala zihnimin bir köşesinde... O yüce isim, hala bende... O gün dönmeyen dilimden dökülmeyen, O eşsiz kelime, yani ANNE... Hala bende annem...

(İ) lkbaharda açan yapraklar vardır ya;
(Y) eşilliği ile doğayı güzelleştirir.
(İ) nce ince yağan yağmur vardır ya;
(K) usursuz güzelliği ile insanı serinletir.
(İ) tina ile yaratılmış canlılar vardır ya;
(D) oğada güzelliğin samgesidir...

Yetmiyor kelimeler,
Anlatmak için O'nu.
Annemizden, babamızdan,
Belki de kitaplardan öğrendik soyunu.
Şiirlerde okuduk hep,
Ay yüzlü, gül kokulu,