Orhan Karaboğa Şiirleri - Şair Orhan Kar ...

Gün doğmakta sevgilim
Hüzün yine deminde ve taşmakta
Ruh yine kin gütmekte ve sövmekte
Ne bir adım atmakta ne geri gitmekte

Karanlık geleceğin diğer adı oldu
Yeşerecek diye beklediklerimize kim güneş olacak
Ruhuma dün eş iken bugün ayrılık perdesinde son sahneyiz
Bir anadan kalmaydı gelinliğin düğündeki tek çeyiz
En ahkamında dünyanın kendimizce beyiz
Gören halimizi der:

Marmara’nın incisini anlatsam merak edecek misin?
Seyre durup Nilgün’den Çok Güzelsin diyecek misin?
Ey Sevgilim Atay’ım mı seni en ücra köşesine kalbimin
Oğuz desem Gel Seninle ölelim diyecek misin?

Dişi kuşun dudak payı var yanaklarında sevdanın

Bi gel gör umudun bendeki tükenişini
Zaferini yazacaklar beni yenişini
Pes ettiren ne sensin ne tükenen umudum
Sevda şarabından içirmemişsen bir yudum
Akacak göz yaşım kalmadı mı? Son demden sonra

Ne ben mecnun gibi çöller aşarım
Ne sen leyla gibi beklersin beni
Ne ben Ferhat gibi dağlar delerim
Ne sen şirin gibi beklersin beni
Ne ben murat olurum ne sen nazlı
Ne ben kerem olurum ne sen aslı

Kus yalanlarını geçen seyyah duyacak mı?
Sus kalanlarını anlatma, giden anlayacak mı?
Benliğinde hapsolmuş şeytan tövbe etmez mi?
Sensizliğinde kaybolmuş bu beden yetmez mi?
Kırılmaz sandım kalbin ardındaki kapıyı
Tasarlanmış cinayet gibi ardındaki yapıyı

Her güzelliğin bir ucunda aptallık
Bir ucunda yalın ayak bir gureba
Fikirler taze bir biri ardına yargı
Dokunsa hastalanacak insanlık

Hala bir umut bekleyen çaresizlik

Ne bir aşka sadık kaldım
Ne bir işi başa getirdim
Mesafeler uzaklaştırdı
Emek veremedim

Anıların hüznü sardı sebepsiz bu gece

İnsan sevdiğinin kusurunu görmezmiş
Gösterseler bile anlamaz bilmezmiş
Yalan ipliğini söküp tekrardan örmezmiş
Kaybolmuş çölde Kaf gibi

Sana söz verdiğim çiçekler var ya soldu

Fazla mı bağlanıyoruz acaba?
Yoksa hala bir rüyada mıyız?
Tatlı bir gülüşe umut beslemedik mi?
Yoksa hala bir umutta mıyız?

Hesaba çekme vakti kendimizi