Orhan Erol Şiirleri - Şair Orhan Erol

Bırakın artık dağlar konuşsun
Depreşsin gökçe yürekler sarsılsın gök yer
Artık zirvelerde fırtınalar kopsun
Araratın isyanına tendürek volkanik
Öfkesıyle bağdaş kursun yer gök
Cehhenem arına bürünsün

Yaşadınmı büyük yaşayacaksın
Hayri kemal gibi yaşayacak
Mazlum gibi meşale olup
Elden elle dolaşacaksın
Denizler gibi darağacinda üç fidan
Beritan gibi uçurumun kenarında kanatlacak

Qêrîneke bê deng di qîrim û bi tilili yan
Bang dikim li kurahîya te dirok.
Tû jî ji zimanê min fehmnakî
Dîroka bê bext ma êdî ne bese
Rûpelên reşe û tarî ji bo mi

Keçê delalê şopdarê evîneke bê hempa me
Di dilê demê da li digerim li wan çîya asêda
Evîneke din û hare xwedî yê xwe kuştîye
rêça xwe bi xwîyna evîndara pey hîştîye
Min ber bi xwe va dikişîne
Pêtek ji agêre di dîlana vîyan û semayan

WERE YARÊ
Were yarê serê xwe bide ser singê min
Dilê dîn û har gûhdarbike
Evîneke birîndar ti da hewaran dike
Ev bê te wek pelek weşîyayî ye
Wek bajarekî xerabeye yarê

........yaraliyim yarali.......
Hep sırtımda kahpece vuruldum
Sırtıma saplanan hançer acısında çılgına döndüm
Celadın karşısında seyit rızanın eğilmeyen başı
İdam sephasında hüseyin penahinın gülüşüyle
Yasalara aykırı güldüm

İşgal ve zûlmün gölgesinde.
Kayıp ülkenin sancılı coğrafyasının.
Yoksul köylerinden dünyaya geldiler.
Gün ortasında karanlığa. göz açtılar.
Ölümün baş ucunda kopan.
Tiz çığlıkların sesi düşerdi kulaklarına.