GÜLÜMSEYİŞİNİN YANSIMASIYIM,YAKAMOZ GİBİ
Rotası belli olmayan bir gemi,
Hatırlatıyor gözlerinde ki beni...
Sana titriyorum,bir karıncayı ezmekten sakınır gibi...
Ve gömleğimin sol cebinde,biriktiriyorum gülüşlerini...
ruhu kirlenmiş sokaklarda yürüyen,
bir sarhoşun gözlerinde görüyorum yaşamayı...
yağmur altında el ele aşkı bölüşen,
bir çift kuru ağacın gövdesinde görüyorum yaşama alışmayı...
sonra aç bir köpek hatırlatıyor yokluğu,
Bir şarkı vardı bizi anlatan,
Bir şarkı var; beni ağlatan...
Gecelerin boğuk yüzünde bağıran,
Biri var; içini kimselere anlatamayan...
Kan ağlıyor günlerim...
Haftalardır, aylardır gözyaşlarım cebimde,
Sürükledim umutlarımı,kimsesiz bir ülkede...
Barbar sokak lambaları,gölgemi hep düşürdü önüme...
Ben hep sevdaları,yaşamadan yaşlandım bu şehirde...
Kim bu yabancı diye sordum hep,kilitlenerek aynaya...
not: gidenin ardında yıkılmadım yollara,
bulmadım şişenin dibini,
kendimi seni kazanmaya,
seni yaşamaya,
seni anlamaya adadım...
Bildiğin en güzel yerlerden başla bana,
Sevgi sözcükleri diz,mutluluk yap boynuma...
Geçmişe dair her şeyi terk et,
Umutsuzluk,karmsarlık,sıkıntıl arın mesela...
Buz gibi bir günün,sımsıcak koynunda
GİDİŞİNİN BİR ANLAMI OLSUN
Bugün içimden yazmak geldi,
Hiç bir duygusuz,hiç bir lisansız...
Sadece gözlerine...
Ve yalanlar üzerine köprü kurmuş sözlerine...
soğuk bir eylül sabahı...
nasıl üşüdüğümü bir bilsen...
ağlayan günlerin,sancılı sonbaharı...
nasıl daraldım ah! bir bilsen...
oysa ben bu günlerde,
Sensiz yürüdüğüm sokakların karanlık yüzündeyim,
Dolunay tepemde,gönlüm ermiş Hilale...
Bir sen ki,kalbimi gözü kapalı vermişim,
Dünya huzuru,gülüşünde misale...
Umut bekçiliği yaptım,çürüyen ekinlerde...
Öyle çok şey var ki,
Sancılı bir isyan damarlarımda ki,
Hayat ilerlerken,ayakta,bir ölüm döşeği...
Ve haykırış,emekleyen umutların düşleri...
Her şeyi söylemenin bir yeri olduğunu biliyor Orhan Veli...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!