Ansızın o sevdalar
gece karanlığında unutulur
Bilinmez hangi sevdanın acısı
Ansızın o sevdalılar
kaçarlar uzaklara
Ne böyle bir sabah
Ne böyle bir akşam
Belki yüreğimi parçaladığın için
değil
Yıllar önce beni
Adı Zeynep
İstanbul'da doğdu yüreğimde öldü
Kimseler görmedi onu
Kimseler bilmedi gözlerinin rengini
Adı Patrika
Beni ıslatan yağmur damlası
Gözlerimin kıyısından çaldığın
Eski bir aşk ağrısı
Bu aşkta en büyük ben yanıldım
Sevgi ki aramızda ölmeyecek sandım
Yarısında ömrümüzün
Adanalı Ahmet'tir üç yıl önce ölmesi gerekirdi
Hiç bilmedi gökkuşağı nedir
Tanımıyor toprak kokusunu
O da biliyordu ölmesi gerektiğini
Kuşçu hasan dağları görüyor rüyalarında
Gün doğmadan, Gülüm
Sokak lambaları sönmeden
Gün doğmadan, Gülüm
İnsanlar uyanmadan henüz
Ben bir gece, haziran gecelerinden biri
sahilde yatırıp seni kumlara
Bana bir sevda yarat
yüreğim fena karanlık
ruhum üsümekte
sessiz bir yalnizliga genisliyorum
durmadan artan bu karanlikta
gecede yildiz yok
Bu şehirde bir hayalet dolaşıyor
Bir garip aşığın hayaleti
Başında ak saçı, gözlerinde sevgisi
Göğsünden delik deşik parça parça yüreği
ve keskin bakışlarında aşk
Bu şehirde, bu şehrin içinde
geceleri gökyüzünde
Siyah çakır gözlerim aydınlığa vuruldu
ve gidemediğim limanlarda görmediğim gemiler
Benden bir şeyler alıp daldı karanlığa
Öldüren Sevda-1
hep aynı sahilde gezmekten usandım
bir cıgara yaktım denize küçük bir taş attım
gözlerim seni arıyordu gözlerim seni
ve ben yüzünün rengini unutmuşum
sen beni terketmişsin yalnız kalmışım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!