Orhan Çöteli'nin Ardından

Dünyada devasız dertmi ararsın
Ömüre doymadan kalkan gidiyor
Kanayan yaramı yar eli sarsın
Yaralı yürekten alkan gidiyor

Görünce kırıldı kanadım kolum
Tabuta koşup el tutamadım
Ardından gizlice bakıp ağladım
Bakmaya kıyılmaz bir can gidiyor

Gizli bir şüphe var bu işte
Yanlışlık olmasın sakın bu işte
Ömüre doymadan gidiyor işte
Hükmü yürütmüş devran gidiyor

Sildikçe gözlerim doldukça taştı
Bağrına dökülen kanlar kaynaştı
Ölümün srrına aklım dolaştı
Gelenler hayrete hayran gidiyor

Ölümülü dünyayı bize terk etti
Hayata yigitçe göz yumup gitti
Neşesi yiğitti hüznü yigitti
Sanki bir kafeste aslan gidiyor

O güler yüzünde hayat eserken
Melek ülmefta kol açtı giderken
Nasıl kıydı elin ey kefen diken
Can gibi bir özge can gidiyor

Giden bir civan mert huyluydu
Aslında neslinde asil soyluydu
Ecelle cenk eden aslan gidiyor
Tabutu geçerken eller üstünde

Rahmetele yad etti herkes göksünde
Bağrına taş bassın sine göksünde
O bir baba yiğit mert bir insandı
Ağlasın memleket ORHAN gidiyor

Yazan: Av. Fikret Memişoğlu-Elazığ
12.2.1949

Osmanlı Beği Ve Elazığ Millet Vekili Çötelizade Asim Beğin oğlu Orhan Çöteli Beğ (Amcam) Orhan Beğ'in, D. 14.3.1918 Ö.12.2. 1949