Sanadır, seninle kavrulan ateşim
Ben sende bir tutam köz idim
Avuçlarında tutunsam yakar
Üflesen kor olurum.
Gözlerine bakınca heyecanlanır
Ellerin baharı karşılar, eylül ayında
Kurulmuş sobamda ısınırsın
Kestane çizikliği güzel gözlerin
Vakitsiz, gözlerinin pınarlarından içtim
Durdurdu yine kerâhat vakti nefsim
Ahşaptan kanepem yakılmış şimdi
Zamanın ininde bukre’de kalmış sanki
Bir ukde; ne şiir ne şair ne de şairane
Sokak köşelerimiz de huzursuz hengâme
Umut olmuş sana artık amansız sermaye
Zaman, engerek yılanı misali kan da zehir
Tutsak bırakır, gözlerinden akan nehir.
1
Yalnızlığıma bir hatıra çizdim,
döndüm dolaştım yine etrafımda.
Yürüyen ayaklarımın patikasıydı
gözyaşlarım,
Kimi sevdiysem, gözleri yaşlı
Hüzün mevsimin de yaşıyorum.
Dışarısı çok soğuk, ellerim ter içinde
Kalbim tıngır mıngır atıyor,
Soğuktan burnumun ucu kızarmış,
Umutlarım yuvasız kalmış güvercin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!