Gizli kalsın yazdıklarım
gizli kalsın düşüncelerim
anlamasın beni en sevdiklerim
saklamasınlar kalplerinin bir köşesinde
değer vermesinler bir gün kırıp atacaksalar
Sevmesinler bir söz ile vuracaksalar
Anam dedi,özlem dedim
Anam dedi,aşk dedim
Anam dedi,dert dedim
Kelimeler bir duvar dedim.
Ve bu duvarı yıkmak istedim
Vura vura bir taş bırakmadan
Baba bugün sana gelmek istiyorum.
çok değil beş dakika...
konuşma benimle,
sadece kafamı omzuna koyayım yeter.
derdimi dinleme,
kokunu alayım yeter.
Ne yazacak derman kaldı bende
Ne de yaşayacak takat
Gözlerim ötelerde
Bir işaret bekliyorum
Gel artık orhan
Yeter Dünya meşakkatin diyen
Sessizliği dinliyorum bugün
Kuşlar ötsün sadece
Bir rüzgar essin hafiften
Bir yaprak kımıldasın yavaşça
Sessizliği dinliyorum bugün
Çıkmaz sokağa girmiş gibi yüreğim
Gidiyorum,gidiyorum çıkış yok
bir yer var ulaşmaya çalışıyorum,bir ışık var görüyorum ama karanlıklar var içimde beni engelleyen
Sıkılıyorum,bağırıyorum,haykırıyorum
Ve bir dua düşüyor kalbime
Allah kuluna kâfi değil mi?
Gece hüzün,gece sessiz
Gece derin,gece korkunç
Ruhsuzların ruh sattığı
Katillerin masum avladığı diyar
Bu gecenin yok mu sabahı
Yok mu bu geceyi aydınlatan nur.
Her insan bu dünyada bir şeyler yaşayıp gitti ve insanı anlayan kalem ile kağıttı...
Ne söylersen onu yazan ne hissedersen onu yansıtan, soru sormadan, içtenlikle isyansız kabul eden...
Gönül kaleme, kalem kağıda yazdı, sonrasını düşünmedi kalem ve düşünmedi kağıt...
Sırrı ele vermeyi de, ateşlerde yanmayı da... onun için önemli olan yüreğin kaleme, kalemin kağıda yakarışı idi...
İnsan kalemi yargılarken ve kırarken, kırılan kalem kırılmadı insana....
Şimdi insan mı değerli olan, kalem mi insanı değerli kılan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!