Mevsimlerden sonbahar
Halk diliyle güz günleri.
Ayrılıyor kozalaktan
Dikenli pamuk fideleri.
Afra bir eliyle pamuk toplar
Gün ağardı, sabah oldu.
Çocuğun alnina ışık vurdu
Kamaştı kara gözleri
Yanağında gülücükler uçuştu.
Ellerini kaldırdı havaya
Küçük parmaklarıni açıp
Emine gilin televizyonu
Ekmek yemiş, köfte yemiş.
Yetmemiş.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!