Orhan Balkarlı Şiirleri - Şair Orhan Bal ...

beni burnu büyük bellemeyin abiler
kimselerle
iki çift laf edesim yok

etraf
gözlerine mor sinekler üşüşmüş ceylanlardan geçilmiyor

Şu gelen kimin güzeli
Gelir süzeli süzeli
Altın hızma var burnunda
Gerdanı gümüş bezeli

Şıkırdar durur nalını

1. çıkarsamalar

dili boynunun yağlı urganıymış insanın Hasan abi.
güneşin altında, gerine gerine patilerini yalayan kediler kadar
mutlu değiliz.
gazoz kapağı toplayan çocuklar,

acele gerekmez güze var derken
bağladılar yolum yâre giderken
kırdılar dalından çıt diye erken
gülüm evvel soldu vaktinden benim

konulur göçülür felek hep savar

-Gönül bağımız hakkı çün Pir Sultan Abdal anısına


keder uğramasın bucağınıza
bulgur buğda yağsın ocağınıza
derim alın gönül kucağınıza

ne şuyum ne de buyum
böyledir benim huyum
taşmak isteyen suyum
derdim benim bendimle

erik var mürdüm yoktur

bir ahu gözlü maralın peşine düşmüşüm
dağlara çeker ardına giderem sesine
silkinirem kalkaram ne olmuş ki düşmüşüm
niye aldıram dünyanın kaymış şirazesine

gözüm kapatsam kulağım ben vaz geçiremem

cahallar ovada düzlükde şaşar
arifler aşılmaz deneni aşar
aşıklar evvela Allah’a koşar
çıkmazları bize canlar yol eylen

Kerbela geçilmez sanman geçilir

istemem dünyalığı gözüm toktur
Firavunla,karunla İşim yoktur
hayırlı amel yetmez suçum çoktur
aceba kurtarır mı iman beni?

çıplak doğdum libasım benim soyun

- Aşık Hüdai anısına

pamukdan, kevenden, püskül darıdan
dilemiş vermiştir yüce yaradan
özün sırrı sende değil arıdan
ne peteğe uzan ne balı incit