Orhan Baba'yla Şiiri - Emre Yavuz 2

Batarken ufuktan akşam güneşi.
Doğuyor ve yeşeriyor tüm hayal kırıklıkları sararmıyor solmuyor sonra. O hep kalıyor bir şekilde dökülmüyor, batmıyor, kurumuyor. Sevda kuşları bile ağlıyor lan. Ama bir şekilde bunlarla yaşamaya alışıyor insan ne kadar ağır olursa olsun kafatasının içindekileri eyvallah çekip belli bir süreden sonra dünyanın dönüş hızını takip ediyor. Gri duvarlar bile siktir çekiyor bazen, bazen sen iplemiyorsun bu sefer. Bu sefer diyorsun tamamdır öğrendim lan bu kez acımayacak eskisi kadar sonra bir yeni hayal kırıklığı, bir yeni çizgi, binlerce yol git gidebilirsen çek çekebilirsen. Ve oturup bir sandalyenin kıçına bir akşamüstü şarkısı açıp sigara yakıp derin bir nefes alıp bağırıyorsun oturduğun sandalyeden karabulutların içinde barındırdığı hüzünlü perilere '' yenisi gelsin ''